Pielęgnacja to czynności zmierzające do zaspokojenia potrzeb biologicznych, społecznych i duchowych chorego. By powrócił on do zdrowia lub przystosował się do ograniczeń wynikających z choroby, natomiast w przypadku nieuleczalnej, śmiertelnej choroby, by mógł umrzeć z godnością.

PRAWIDŁOWA PIELĘGNACJA TO NIE TA, KTÓRA BĘDZIE WYRĘCZAĆ STAREGO CZŁOWIEKA WE WSZYSTKICH JEGO ZAJĘCIACH, A TAKA, KTÓRA BĘDZIE MU POMAGAĆ, POBUDZAĆ JEGO AKTYWNOŚĆ I NIE POZWALAĆ NA POGRĄŻENIE SIĘ W BEZCZYNNOŚCI.

Szczególnego przygotowania wymaga łóżko chorego, musi to być specjalne łóżko pielęgnacyjne, do którego można zamocować różnego rodzaje urządzenia pomocnicze, np: drabinki,stojak na kroplówkę. Powinno mieć regulawany podgłówek oraz wysokość. Łóżko powinno być umocowane na kółkach, wówczas mamy dostęp do chorego z każdej strony.

Kiedy pacjent jest przykuty do łóżka i nie może samodzielnie się umyć, wówczas całą toaletę ciała musi wykonać osoba opiekująca się chorym.
W skład toalety przy łóżku wchodzą następujące czynności: umycie zębów, twarzy, uszu, szyi, kończyn górnych, klatki piersiowej, pleców i pośladków oraz podmycia chorego.

Najpowazniejszymi następstwami nieprawidłowej pielęgnacji skóry u osób leżących są odleżyny, czyli ubytki obumarłej skóry i tkanki podskórnej o różnej głębokości. Powstają one na wskutek niedokrwienia wywołanego uciskiem , kiedy chory leży długo bez zmiany pozycji, najczęściej tworzą się w okolicy kości krzyżowej, piętowej, kostek oraz pośladków.

OD OSÓB SPRAWUJĄCYCH OPIEKĘ NAD CHORYMI, OCZEKUJE SIĘ, ŻE BĘDĄ POTRAFIŁY OBSERWOWAĆ STAN CHOREGO, ZMIERZYĆ I ZAPISAĆ CIEPŁOTĘ CIAŁA, KONTROLOWAĆ ILOŚĆ I ZMIANY ODDAWANEGO MOCZU, ZWRÓCĄ UWAGĘ NA RODZAJ I CZĘSTOŚĆ ODDAWANEGO STOLCA, ITP. WYNIKI SWOICH OBSERWACJI OPIEKUNKA POWINNA PREZKAZAĆ LEKARZOWI I PIELĘGNIARCE, Z NIMI TEŻ POWINNA OMÓWIĆ PROBLEMY WYNIKAJĄCE ZE SPRAWOWANEJ OPIEKI.

Źródło: Poradnik Opieka nad ludźmi starszymi
Wydawnictwo DJ- Janusz Mielczarek